De hele wereld wordt zwaar in beroering gebracht door een virus dat voor ouderen en chronisch zieken vaak dodelijk is. We hebben gezien hoe ondanks enorme inspanningen het coronavirus bewoners van ouderen-instellingen op een vreselijke wijze de dood in heeft gejaagd. De snelheid en  aantallen hebben wij niet eerder meegemaakt. Het op slot zetten van de samenleving en het massale gebruik van beschermings- en ontsmettingsmiddelen heeft vele levens gered. Het ging gepaard met een onmenselijk groot offer.
Wij, de mensen, mochten als sociale wezens elkaar niet eens meer opzoeken, niet meer aanraken , niet meer troosten als het nodig was. Veel mensen zijn in - en soms uit - eenzaamheid gestorven. De behandelcapaciteit in ziekenhuizen schoot tekort en heeft veel mensenlevens gevraagd.

Het verkeer tussen mensen is stilgezet. Met enorme gevolgen voor banen, carrières, inkomens, gezinslevens en ambitiesen en daarmee voor de invulling van het leven. Begrijpelijk en terecht dat mensen vanuit emotie en argumenten in opstand komen tegen beperkingen die werden en worden opgelegd. Maatregelen die op basis van veranderende omstandigheden, voortschrijdende inzichten en afgewogen belangen tegenstrijdig lijken en soms ook zijn.
Tegenstrijdig is bijvoorbeeld dat de Nederlandse regering in januari goed beschermende mondmaskers massaal naar China heeft geëxporteerd.  Vervolgens in maart een afgekeurde partij heeft opgekocht. Een productie licentie voor miljoenen mondmaskers aan 3 multinationals heeft gegund.

Telkens blijft onze regering beweren, dat het gebruik van deze beschermende mondkapjes nutteloos en zelfs gevaarlijk zijn. Dit kun je paradoxaal, een spagaat , tegenstrijdig en inconsequent noemen. Het schuurt , brengt in opstand en in verwarring, waarmee ik niet wil zeggen dat iedereen die in opstand komt in verwarring is. We zien een tweedeling in de samenleving ontstaan. Laat dit niet gebeuren en gebruik die mondmaskers gewoon voor jezelf en voor anderen.  We laten zo zien dat we om elkaar geven